این نوارها را پیش از اجرای پوشش موقت، در زیر آن‌ها قرار می‌دهند.

امروزه پایدارسازی به روش‌های نیلینگ و خرپای فولادی، متداول ترین روش‌های پایدارسازی گود در سطح کشور هستند. هر کدام از روش‌های مذکور دارای مزایا و معایبی نسبت به یکدیگر هستند که با بررسی جمیع آن‌ها زیر نظر مشاور پایدارسازی مجرب، کارفرمایان محترم در هر پروژه اقدام به انتخاب روش مناسب می‌نمایند.

انواع تست ­های کششی بارگذاری، سیکل های بارگذاری و باربرداری، تست خزش و بارگذاری تا حد نهایی از این قبیل تست ­ها می ­باشند.

این دو روش علی‌رغم شباهات‌های بسیاری که با یکدیگر دارند دارای تفاوت‌هایی نیز می‌باشند که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد. تفاوت نیلینگ و انکراژ عبارت است از:

بعد از تزریق دوغاب و نصب زهکش‌ها در این مرحله یک روکش موقت شامل نصب شاتکریت، مهره شش‌گوش، پلیت باربر و واشر اجرا می‌شود.

همچنین در صورت نیاز به انجام بهسازی خاک قبل از اجرای سازه نگهبان می‌توان از روش‌هایی مانند جت گروتینگ و میکروپایل استفاده کرد.

پایین بودن ریسک اجرا و خطرات آن در مقایسه با روش‌های دیگر مانند انکراژ

ناحیه فعال تمایل به جدا شدن از ناحیه مقاوم را دارد و با اتصال ناحیه فعال به ناحیه مقاوم، می توان مانع از این جداشدگی شد. با این امر، اگر ناحیه فعال بخواهد از ناحیه مقاوم جدا شود باید میخ‌ها را از جای خود در آورد؛ لذا باعث تولید نیروی محوری کششی در میخ و تنش برشی از نوع اصطکاکی در دور میخ می‌گردد.

کاهش ریسک طرح، باعث افزایش ضرایب اطمینان در مرحله اجرا می شود. که این موضوع خود باعث کاهش هزینه ها نیز خواهد شد.

این قطعات را به سر میخ بسته و از آن‌ها برای اتصال نیل به پوشش اجرا شده ??? ??? روی سطح دیواره گود استفاده می‌کنند.

هوای فشرده تولید شده توسط این دستگاه، از طریق شلنگ‌های هوا به دستگاه‌های پنوماتیک منتقل می‌گردد. حجم گاز تولید شده توسط کمپرسور به میزان حرکت رفت و برگشتی پیستون و جابجایی آن وابسته است.

در این مرحله خاک‌برداری و گودبرداری محل مورد نظر انجام می‌شود و لازم است که این حفاری از سمت بالا به سمت پایین و به‌صورت مرحله‌به‌مرحله انجام خواهد شد. عمق گودبرداری معمولاً در هر مرحله بین ۲ تا ۳ متر است گودبرداری به‌گونه‌ای انجام خواهد شد که خاک بتواند با توجه به تعداد گمانه‌ها و نوع خاک به مدت یک تا دو روز پایدار بماند.

پس از استقرار دستگاه مخصوص در موقعیت مناسب، چاهک‌های افقی یا مایل در دیواره‌هایی با فواصل مشخص حفاری می‌شوند. قطر این چاهک‌ها تقریباً در حدود ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر و عمق آن‌ها حدوداً ۵ تا ۱۰ متر است.

بسته به تغییر مکانی که خاک انجام می‌دهد و همچنین نوع رویه سیستم میخ گذاری خاک، نحوه توزیع فشار جانبی متفاوت است.